Żądza

Żądza hmmm, nie sądzicie, że to pasjonująca tematyka?, ja uważam, że nawet bardzo;). Żądze mogą być różne i psychiczne i materialne, możemy również pożądać kogoś lub czegoś. To jest chyba najbardziej nieprzewidywalne z uczuć które znam, bo kto z nas jest w stanie z nim walczyć i wygrać gdy krew w żyłach zaczyna szybko krążyć, gdy wszystkie nasze zmysły się wyostrzają i czujemy całymi sobą, najmniejszym skrawkiem siebie. Najlepiej to uczucie można odnieść do dwojga ludzi, którzy na swój widok, nie mogą nad sobą zapanować, którzy pałają do siebie uczuciem, które w jakimś stopniu zniewala ich nawzajem. Może się to również odnosić do rzeczy które chcieli byśmy mieć, na przekład nowe wypasione auto, nowy sprzęt elektroniczny czy inną rzecz która według nas jest na tyle absorbująca, że wyobrażamy sobie, ze nasze życie bez niej będzie jakieś mniej znaczące płytsze. Podejrzewam, że i to uczucie tak jak i pozostałe ma tyle twarzy ile ludzi stąpa po tym świecie, lecz może jest najbardziej pasjonujące i posiada w jakimś stopniu wyrazistą twarz. Jest czymś bez czego nawet najlepszy i najdoskonalszy związek w pewnym momencie wygasa i staje sie mało barwny. To są oczywiście tylko moje indywidualne poglądy i spojrzenie na to uczucie. Chciałbym zamieścić do tego posta wiersz Kornela Makuszyńskiego który doskonale oddaje charakter tego co chciałem przekazać. Miłego ekscytowania się;).

Żądza
Makuszyński Kornel

A przeto cię pożądam. Słuchaj, co ci prawię

W ciszy, by słów mych własne nie słyszało serce:

A przeto cię pożądam i rękoma zdławię,

Do ust twych przylgnę usty, w pierś wzrokiem się wwiercę.



Nie przeklinaj mi duszy, bom w anielskie straże

Wypędził z siebie duszę przecz na noce dżdżyste...

Ciało całe mam w ogniu i całe mam w żarze

I rzucę je na piersi twoje jak śnieg czyste.



Węże mnie nauczyły mocy swoich splotów,

Błysku oczu miłosna mnie uczyła lwica:

Nie broń mi się, bo krew ma gra w dyszącym gniewie.



Serce me jak pies wyje echem setki grzmotów...

Płoń! niech płomień w pierś twoją spełznie z mego lica,

Z moich oczu bierz żagwie, z moich ust zarzewie.


Żądza I

Makuszyński Kornel

Rozpowiedziane ustom moim tajemnice

Rozpowiem stugłośnemu duszy mojej echu,

A dusza niechaj powie nocy, matce grzechu,

A nocjiiechaj pożarem wionie mi na lice.



A oto we dnie czynów mych zapiszę księgę,

Iżem gorzał ? a karta księgi będzie pusta...

W ciszę! ? krwi mojej spowiedź szczęsne czynią usta,

A krew ma jako rumak! Zmysły razem sprzęgę..



Rozpętała się burza!... o, łuno pożarna!

O, męko przerozkoszna`... krwi palącej zdroje!...

Niech będą pochwalone usta, usta moje.



Chmura zwisła nade mną skrytym żarem parna...

Och! jak gdyby wichr w piersi uderzył wrzeciądze...

O, myśli moja, myśli! O, palące żądze!



żądza II Makuszyński Kornel

Rozegrała się we mnie moja krew i śpiewa,

A serce jest krwi mojej muzyczne narzędzie;

A fala weń uderza w oszalałym pędzie,

A burza weń uderza i z ogniów ulewa.



Prężą się żyły we mnie jak struny harfiane

I szatańskie swe na nich krew wydzwania hymny;

Zwarłem krąg kłów mych biały, swą białością zimny,

Na kłach białych krew czuję, a na ustach pianę.



Przepomniałem mych śpiewów, którem śpiewał co dnia,

A którem anielskimi mienił, duszo moja!

Inne począłem prawić u mętnego zdroja...



Sianęły mi nad głową licem piękne stróże:

Grzech, usta całujący, i milcząca zbrodnia.

Nogom nagim wężowy kłąb mam za podnóże...


żądza IV Makuszyński Kornel

 Złącz oddech z mym oddechem i rozpętaj burze,

A jeśli w twarz mi pluniesz, legniesz ze mną w walce ?

Krew tryśnie, kędy moje tkną się ciebie palce,

Pomnij w szale: przecz z wichrem walki pragną róże!



Płoń! jako płomień żywy cudna będziesz w szale;

Włosom z błysków wężowych uczyń dyjad:my,

Jak pochodnia rozgorzej! Przemów, znak daj niemy,

A ja jednym spojrzeniem duszę w tobie spalę.



Niesytość w uściech moich... nie wiesz, jako pragnę...

Duszę... płomień mi trawi dziwnym żarem wnętrze,

Przeto krużę mi nachyl lub ją mocą nagnę...



Chłodź mi usta lub zerwę zasłony najświętsze

I miłość oszalałą w piersi twej rozrządzę,

A kwiecia nie uslrzegąć psy zgłodniałe ? Żądze.